فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب طی اجرای حرکت اسکوات با و بدون کمک اندام فوقانی

یک شیوه ایجاد تغییر در تکنیک اسکوات، استفاده از دست ها جها هل دادن هالتر با استفاده از اندام فوقانی است که به طور رایجی در بدن سازی استفاده می شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب در طی اجرای حرکت اسکوات با و بدون کمک اندام فوقانی می باشد.
روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. 15 پاورلیفتر مرد سالم در این مطالعه شرکت نمودند. آزمودنی ها دو ست با پنج تکرار حرکت اسکوات را با و بدون کمک اندام فوقانی با شدتی برابر 70 درصد یک تکرار بیشینه اجرا نمودند. فعالیت الکترومایوگرافی 6 عضله با استفاده از یک سیستم الکترومایوگرافی بی سیم ثبت شد. آزمون آماری تی همبسته در سطح معنی داری 0. 05 جهت تحلیل اماری مورد استفاده قرار گرفت. نتایج با استفاده از نرم افزار spss نسخه 18 مورد تحلیل قرار گرفت. میانگین فعالیت الکترومایگرافی عضله سرینی میانی در طی فاز بالا بردن حرکت اسکوات با کمک اندام فوقانی در حدود 17/1 درصد بالاتر از فعالیت این عضله طی اجرای حرکت اسکوات بدون کمک اندام فوقانی بود (0. 017=p). میانگین فعالیت الکترومایوگرافی عضله پهن داخلی در طی فاز پایین رفتن اسکوات با کمک اندام فوقانی یک کاهش 6 درصدی را نشان داد (0. 008=p). در طی فاز پایین رفتن اسکوات با کمک اندام فوقانی، نسبت فعالیت عضله پهن داخلی به پهن خارجی 15 درصد فزایش یافت (0. 039=p). در طی فاز بالا رفتن اسکات با کمک اندام فوقانی بیشینه فعالیت عضله سرینی میانی حدود 22 درصد افزایش یافت (0. 043=p). سطح فعالیت عضله سرینی میانی و نسبت فعالیت عضله پهن داخلی به پهن خارجی در سرایط اجرای اسکوات با کمک اندام فوقانی افزایش یافت. این موضوع میتواند در توانبخشی و پیشگیری از آسیب هایی همچون درد کشککی رانی و سندروم اسطکاکی ایلیوتیبیال باند مفید باشد. این موضوع همچنین می تواند برای تغییرات تمرین هم مفید باشد.