تاثیر تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی بر روی تعادل ایستا، پویا و عملکردی سالمندان

اختلال در تعادل و افتادن یکی از مهم ترین پیامدهای افزایش سن می باشد که عواقب نگران کننده ای از جمله شکستگی استخوان را در پی دارد. هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر هشت هفته تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی، بر تعادل مردان سالمند بود.

تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و بر روی 26 مرد سالمند و به روش نمونه گیری در دسترس که به صورت تصادفی به دو گروه تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی (13 نفر) و گروه کنترل (13 نفر) تقسیم شدند، انجام شده است. جهت ارزیابی تعادل ایستا، پویا و عملکردی به ترتیب از آزمون های شارپندرومبرگ، تصحیح شده ستاره (Y) و تست تعادلی برگ استفاده شد. گروه تجربی تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی را به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته و به مدت 45 دقیقه انجام دادند. پس از پایان 8 هفته تمرینات، تمامی مراحل پیش آزمون، در پس آزمون تکرار شد. جهت تجزیه وتحلیل اطلاعات، از آزمون های تی همبسته و تی مستقل در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد.

نتایج آزمون تی مستقل نیز نشان داد که اجرای تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی موجب بهبود معنی دار تعادل ایستا (1. 74 t=، 05 /0P<) ، پویا (2. 75 t=، 05 /0P<) و عملکردی (5. 76 t=، 05 /0P<) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شده است.

اجرای تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی به خوبی می تواند موجب بهبود تعادل افراد سالمند شود. لذا پیشنهاد می شود به منظور جلوگیری از اختلال در تعادل و افتادن، از تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی در دوران سالمندی استفاده شود.