تاثیر دوازده هفته تمرین در آب بر سطوح سرمی کمرین در مردان مبتلا به دیابت نوع دو

کمرین نقش مهمی در التهاب و متابولیسم گلوکز دارد و سطوح خونی آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بالاست. از طرف دیگر، تمرینات در آب می تواند بر متابولیسم چربی تاثیر داشته باشد و ممکن است سطوح کمرین بعنوان یک آدیپوکاین را تعدیل نماید. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر 12 هفته تمرین در آب بر سطوح کمرین در مردان مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.

در این تحقیق نیمه تجربی، 28 مرد مبتلا به دیابت نوع دو با میانگین سنی3/66±54/50 سال و نمایه توده بدنی 1/93±22/27 کیلو گرم بر متر مربع انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه کنترل (13=تعداد) و تجربی (15=تعداد) تقسیم شدند. آزمودنی‏های گروه تجربی به مدت 12 هفته (3 جلسه در هفته) در تمرینات در آب شرکت کردند. سطوح سرمی کمرین، درصد چربی بدن، نسبت دور کمر به دور باسن، نمایه توده بدن و قند خون ناشتا قبل و بعد از 12 هفته تمرین در آب اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آنکوآ تجزیه و تحلیل شدند.

سطوح سرمی کمرین (0/044=P) ، درصد چربی بدن (0/001=P) ، نسبت دور کمر به دور باسن (0/011=P) و نمایه توده بدن (0/001=P) در گروه تجربی پس از 12 هفته تمرین در آب در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت، اما قند خون ناشتا تغییر معنی داری نداشت (0/137=P).

به نظر می رسد تمرینات ورزشی در آب می تواند با کاهش سطوح کمرین و بهبود ترکیب بدن نقش موثری در بهبود بیماری دیابت نوع دو داشته باشد.