ارتباط انواع شخصیتی با مزاج از منظر طب ایرانی در دانشجویان پزشکی اصفهان طی سال های 96-1394

هدف از انجام پژوهش حاضر، مطالعه ی چگونگی ارتباط انواع شخصیتی افراد با مزاج های طب ایرانی، تلفیق احتمالی این دو طب به منظور ارتقای سطح سلامت افراد و جلوگیری از ابتلا به بیماری ها بود.

این پژوهش، یک مطالعه ی تحلیلی- مقطعی بود که در آن، 293 نفر از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در اسفندماه سال 1394 تا بهمن ماه سال 1396، با کسب رضایت آگاهانه و به روش نمونه گیری تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسش نامه های تعیین مزاج و Temperament and character inventory-125 (TCI-125) جمع آوری گردید و با به کارگیری نرم افزار SPSS تحلیل شد.

میانگین سنی افراد مورد مطالعه، 81/0 ± 74/22 سال بود که 30/54 درصد آن ها زن و 70/45 درصد مرد بودند. در خصوص بررسی ابعاد سرشتی که شامل نوجویی، آسیب پرهیزی، پاداش وابستگی و پشتکار در افراد با مزاج گرم و خشک بیشترین شیوع (60/36 درصد) و در افراد با سرشت معتدل و تر (00/19 درصد) دارای کمترین شیوع بود (001/0 > P) و همچنین، در بررسی ابعاد منش که خود شامل خود راهبردی، همکاری و خود فراروی می باشد، در افراد گرم و معتدل در تری و خشکی دارای بیشترین شیوع (00/41 درصد) و در افراد گرم و خشک (57/34 درصد) دارای کمترین شیوع بود (011/0 = P).

یک فرد با یک مزاج خاص یک سری از ویژگی های اخلاقی و رفتاری را دارد که با یک کیفیت خاص غالب در بدنش مرتبط است. پس اگر با برنامه ریزی صحیح در جهت سلامت افراد، این کیفیت که منجر به یک رفتار خاص می شود، در حد اعتدال نگهداری و حفظ گردد، فرد در قبال اعتدال آن کیفیت از سلامت جسمی و روحی- روانی برخوردار می شود.