عظمت حادثه عاشورا و راز بقای آن

درباره هدف امام حسین از قیام و شهادتش در حادثه عاشورا نظرهای مختلف اظهار شده است.[1] نویسنده با استناد به سخنان خود حضرت، هدف امام را نهی از منکری بزرگ معرفی می کند، که تبدیل خلافت اسلامی به سلطنت موروثی توسط معاویه است. سپس یزید از امام برای تثبیت حکومتش بیعت خواست، بدیهی است که حجت خدا با چنان فرد نامسلمان فاسقی بیعت نمی کرد، و کار به جهاد انجامید.
نابرابری دو سپاه و فجایعی که نسبت به ذریه پیامبر اسلام روا داشته شد، آن رویداد را به مصیبتی بزرگ و غم انگیز تبدیل ساخت که تاثیری ژرف در روزگاران گذاشت. می دانیم که یکی از صفات حق تعالی «شکور» است، که اقتضای آن، شکرگزاری از بندگان مخلص است. در مورد حادثه جان گداز عاشورا نیز خدای شکور افزون بر ثواب اخروی که مخصوص شهیدان است، در دنیا هم یاد و نام عاشورائیان شکیبا و مخلص را جاودان ساخت، چنان که هر روز و شب در مجالس با مویه و ندبه گفته می شود و در خاطره ها می ماند.