شناسایی و اولویت بندی راهکارهای کنترلی مواجهه با استرس گرمایی در صنعت لاستیک سازی با استفاده از روش دلفی و روش ترکیبی سلسله مراتبی فازی (FAHP) و تاپسیس

استرس حرارتی یکی از مهمترین مخاطرات شغلی تهدید کننده ی سلامتی کارکنان در بسیاری از محیط های کاری است که در صنایع دارای فرآیندهای گرم نظیر صنعت لاستیک سازی اهمیت بیشتری دارد. بنابراین کنترل این عامل زیان آور شغلی، یکی از اقدامات ضروری و اولویت های مدیران این صنایع محسوب می شود. مطالعه حاضر، با هدف شناسایی و اولویت بندی راهکارهای کنترل استرس گرمایی با استفاده از روش دلفی و روش ترکیبی تحلیل سلسله مراتبی فازی و تاپسیس در کارخانه صنعت لاستیک سازی انجام شد.

مطالعه حاضر یک پژوهش مقطعی و کیفی می باشد که در سه مرحله وابسته به هم انجام شد. در مرحله ی اول مهمترین معیارها و راهکارهای کنترل استرس گرمایی در صنعت لاستیک سازی با استفاده از روش دلفی شناسایی و غربالگری شد. در مرحله ی دوم معیارهای شناسایی شده با استفاده از روش تحلیل سلسه مراتبی فازی وزن دهی و در مرحله ی آخر، راهکارهای کنترلی بر اساس روش تاپسیس اولویت بتدی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای Excelو Super decision انجام شد.

نتایج مقایسه زوجی معیارها با روش تحلیل سلسله مراتبی فازی نشان داد معیار کارآیی روش با وزن نسبی 141/0 در بین معیارهای مورد بررسی بیش ترین اهمیت دارد. همچنین نتایج نهایی مطالعه نشان داد که در بین راهکارهای کنترلی مورد بررسی با روش تاپسیس، عایق گذاری یا محصورسازی نقاط دارای استرس گرمایی (مصالح عایق) با وزن نسبی 582/0، بهترین راهکار برای کنترل استرس گرمایی در صنعت لاستیک سازی است.

این تحقیق یک رویکرد تلفیقی از روش های دلفی و تحلیل سلسله مراتبی فازی و تاپسیس را به منظور انتخاب بهترین راهکارهای کنترل استرس گرمایی در صنعت لاستیک سازی پیشنهاد می کند. نتایج این تحقیق می تواند به عنوان راهنمایی برای اخذ تصمیمات علمی و انتخاب استراتژی مناسب برای کنترل استرس گرمایی در صنعت لاستیک سازی مورد استفاده قرار گیرد.