فرهنگ سازی در اجتماعات مجازی

شاید بتوان گفت با گذشت سال ها از ظهور اینترنت، هنوز بسیاری از ایده ها و اهدافی که مد نظر نظریه پردازان دنیای مجازی بوده است، نتوانسته به منصه ظهور برسد و این مسئله به عوامل مختلف وابسته می باشد.
ضعف های فنی در بخش زیرساخت های این فناوری در جهان و نیز عدم وجود برنامه های نرم افزاری و سخت افزارهای مناسب پشتیبانی کننده آنها، از جمله موارد عدم موفقیت به شمار می آیند. مسئله درآمدزایی و بحث اقتصاد نیز از عمده ترین چالش های این مسیر می باشند.
امروزه اگر چه اینترنت در جوامع مختلف پیوندهای حقیقی و مجازی بسیاری را بین افراد به وجود آورده، ولی غالب این اثرگذاری ها محصول ضمنی خدمات اینترنتی و مخصوصا خدمات وب در نظر گرفته می شوند؛ چرا که در زمینه شبکه های اجتماعی مجازی (SocialNetwarking)به صورت اختصاصی، فعالیت چشمگیری انجام نپذیرفته و پایگاه هایی که هم در این شاخه به حساب می آیند، با کم کردن مسیر واقعی، بایسته های لازم در زمینه فرهنگ سازی نرسیده اند. از جمله این پایگاه ها می توان به پایگاه های دوست یابی اشاره کرد که معمول آنها به صورت بسیار ضعیف در شمول تمام طبقات اجتماعی فقط زمینه ای برای ارتباطات احساسی را فراهم می آورند.
ضعف در طراحی پایگاه های اجتماعی آن چنان نمودار است که شاید درصد اندکی از اعضای این پایگاه ها نسبت به موفقیت آنها خوش بین باشند و کار به جایی رسیده که کاربران بیشتر از روی سرگرمی به این اجتماعات سر می زنند.
دیر زمانی نیست که بحث فرهنگ واحد جهانی بین اهل نظر مطرح شده و هر یک نظریه مستقل و ویژه ای در این راستا ارایه داده اند؛ گروهی تحقق فرهنگ واحد جهانی را ممکن می دانند و رکن اصلی آن را اینترنت ارزیابی می کنند و گروهی دیگر آن را امری محال و دست نایافتنی اعلام کرده اند.
آنچه اکنون موجب شده بحث های اجتماعات مجازی داغ تر شود، توجه شرکت قدرتمند Google به این مقوله است. این شرکت پس از موفقیت در تسلط بر شاهراه های جستجو در اینترنت و نیز ارایه طرح های پر سر و صدا چون پروژه «جی میل«(Gmail)، هم اکنون انقلابی در راستای اهداف خود با خلق سرزمینی مجازی به نام اورکات (Orkut) ایجاد کرده است. پرداختن شرکت پر آوازه ای مانند گوگل به این مقوله، اهمیت ایجاد و توجه به اجتماع های مجازی را صد چندان می نماید.