اثر بدون بار کردن مکانیکی اندام تحتانی بر بیان ژن های MST1 و آتروژین1 عضلات نعلی و کف پایی موش های صحرایی ویستار

کیناز شبه Ste20 پستانداران (The mammalian Ste20-like kinase) با فعال کردن لیگاز مسیر یوبی کوئیتینی آتروژین1 در آتروفی عصبی درگیر می باشد. از این رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی بیان mRNA ژن های MST1 و آتروژین1 و مقایسه آن ها در عضلات نعلی و کف پایی در موش های صحرایی قرار گرفته شده در حالت تعلیق اندام تحتانی بود. در این پژوهش 10 سر موش صحرایی نژاد ویستار با میانگین سنی 6-4 ماه به طور تصادفی در دو گروه تعلیق اندام تحتانی و کنترل قرار گرفتند (5 سر موش صحرایی در هر گروه). نمونه های گروه تعلیق به مدت 14 روز به روش آویزان کردن از دم نگهداری شدند و نمونه های گروه کنترل در این مدت زندگی عادی را سپری می کردند. پس از 14 روز موش ها تشریح شده و عضلات نعلی و کف پایی آن ها جمع آوری شد و پس از وزن کردن عضله در نیتروژن مایع نگه داری شدند. سپس میزان بیان mRNA ژن های MST1 و آتروژین1 در دو عضله اندازه گیری شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که پس از 14 روز تعلیق اندام تحتانی وزن نسبی هر دو عضله نعلی و کف پایی کاهش یافته بود ولی این کاهش در کف پایی معنی دار نبود. علاوه بر این بیان mRNA ژن MST1 (021/0=P) افزایش معنی دار و آتروژین1 (056/0=P) در عضله نعلی افزایش یافت. همچنین، هر دو MST1 (071/0=P) و آتروژین1 (33/0=P) افزایش غیر معنی داری را در عضله کف پایی نشان دادند. مقایسه بیان mRNA ژن ها در دو عضله نشان داد که بیان mRNA MST1 در نعلی بیشتر از عضله کف پایی بود ولی افزایش بیشتری در mRNA آتروژین1 در عضله کف پایی نسبت به نعلی نشان داده شد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان اظهار داشت که MST1 می تواند یکی از اهداف اصلی کنترل آتروفی در شرایط بدون بار شدن مکانیکی همانند بستری شدن و سفرهای فضایی در نظر گرفته شود. هر چند که اهداف پایین دست MST1 در دو عضله می تواند متفاوت باشد.