تاثیر آموزش خود نظارتی بر انگیزش پیشرفت دانش آموزان نارساخوان

مطالعه حاضر باهدف تعیین تاثیر آموزش خود نظارتی بر انگیزش پیشرفت در دانش آموزان نارساخوان انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. 32 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و مبتنی بر هدف از جامعه آماری دانش آموزان دارای نارساخوانی شهرستان بیرجند در سال تحصیلی 95-1394 انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (16 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 10 جلسه 60 دقیقه ای (دو روز در هفته) آموزش خود نظارتی را به صورت گروهی (دو گروه 8 نفره) دریافت نمودند، درحالی که گروه کنترل تنها از آموزش های مدرسه بهره مند شدند. قبل و بعد از مداخله و در مرحله پیگیری، پرسشنامه انگیزش پیشرفت اجرا و نمرات دروس اصلی (علوم، ریاضی، فارسی و املاء) به عنوان معیاری برای اندازه گیری پیشرفت تحصیلی جمع آوری و ثبت شد. داده ها نیز با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان می دهد که آموزش برنامه خود نظارتی منجر به افزایش انگیزش پیشرفت در دانش آموزان با اختلال نارساخوانی در گروه آزمایش شده است و این تاثیر در مرحله پیگیری در طولانی مدت پایدار بوده است (05/0p˂). همچنین نتایج نشان داد که آموزش برنامه خود نظارتی منجر به بهبود پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با اختلال نارساخوانی در گروه آزمایش شده است و این تاثیر در مرحله پیگیری در طولانی مدت پایدار بوده است (05/0 p<). برنامه خود نظارتی تاثیر مثبتی بر انگیزش پیشرفت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نارساخوان داشته است بنابراین، می توان از آن به عنوان روش درمانی موثر برای رفع مشکلات انگیزشی و عملکرد تحصیلی این دانش آموزان بهره گرفت. این روش می تواند مورداستفاده روان شناسان، معلمان، مربیان مدارس ویژه، والدین و کلیه کسانی که با این افراد در ارتباط هستند قرار گیرد.