سبک شناسی مثنوی های «مصیبت نامه» و «مختارنامه» شعاعی قاجار

محمدحسین بن عیسی دولوبیگلربیگی متخلص به "شعاعی" از شاعران پرکار و گمنام عصر قاجار است. نگارندگان برای نخستین بار به معرفی این شاعر و همچنین بررسی عناصر سبکی مثنوی های "مصیبت نامه" و "مختارنامه" که بخش اعظمی از دیوان شاعر را دربرگرفته، پرداخته اند. ویژگی های سبکی مثنوی هایش را در سه سطح زبانی، ادبی و فکری و زیر مجموعه های هر بخش مورد تجزیه و تحلیل قرار داده اند. مثنوی های شعاعی که قریب یازده هزار بیت است؛ دربردارنده موضوعات حماسی در مورد وقایع کربلا و قیام مختار است. این بررسی نشان می دهد؛ ویژگی های دوره بازگشت با توجه به موضوع کتاب و دوره ای که شاعر در آن می زیسته و شیوه ای که برای نگارش اثر خود برگزیده است؛ به طور گسترده و بجا در این آثار انعکاس داشته است. زبان ساده و روان، ترکیب سازی های مضمون آفرین، تعدد جملات کوتاه، تشبی هات محسوس، استفاده مناسب و متناسب از انواع صورخیال از جمله خصوصیات سبکی شعر شعاعی قاجار است.