اثر یک دوره ی تمرینات بدنی بر مقادیر پلاسمایی و بیان ژن Hypoxia-Inducible Factor-1 (HIF-1) و سطح سرمی آنتی ژن اختصاصی پروستات در مردان مبتلا به سرطان پروستات

تمرینات بدنی، از راه تعدیل آنژیوژنز در بافت تومور نقش حمایتی را در درمان سرطان پروستات ایفا می کنند. عامل القا شونده به وسیله ی هیپوکسی 1 (Hypoxia-inducible factor-1 یا HIF-1) ، نقش مهمی در روند آنژیوژنز و رشد تومور دارد. آنتی ژن اختصاصی پروستات (Prostate-specific antigen یا PSA) ، قابل دسترس ترین نشانگر تومور برای تشخیص سریع سرطان پروستات است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرینات بدنی بر مقادیر پلاسمایی و بیان ژن HIF-1 و سطح سرمی PSA مردان مبتلا به سرطان پروستات بود. در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی، با مراجعه به بخش پاتولوژی بیمارستان فوق تخصصی بقیه اله الاعظم (عج) تهران و بررسی مدارک پزشکی مردان مبتلا به سرطان پروستات در 6 ماه اول سال 1395، تعداد 20 مرد مبتلا به سرطان پروستات به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه مساوی مورد (با سن 04/10 ± 7/63 سال، وزن 26/11 ± 00/78 کیلوگرم و شاخص توده ی بدنی 44/2 ± 27/28 کیلوگرم/مترمربع) و شاهد (با سن 69/4 ± 5/61 سال، وزن 26/11 ± 20/79 کیلوگرم و شاخص توده ی بدنی 83/2 ± 93/27 کیلوگرم/مترمربع) تقسیم شدند. گروه مورد، به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه ی60 دقیقه ای، تمرین ترکیبی مقاومتی و استقامتی در زمان برابر با شدت 75-60 درصد یک تکرار بیشینه و 75-60 درصد بیشینه ی ضربان قلب انجام دادند. گروه شاهد، هیچ مداخله ای دریافت نکردند. نمونه های خونی جهت بررسی PSA و HIF-1 به روش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) و Real-time polymerase chain reaction (Real-time PCR) و با آزمون آماری Dependent t و Independent t سنجیده شد. تمرین ترکیبی، سبب کاهش معنی دار مقادیر پلاسمایی (007/0 = P) و بیان ژن HIF-1 (005/0 = P) و سطح سرمی PSA (005/0 = P) در گروه مورد شد. با توجه به اهمیت PSA در تشخیص سرطان پروستات و نقش HIF-1 در آنژیوژنز تومور، تمرین ترکیبی می تواند از راه تعدیل HIF-1 و PSA، نقش موثری در کاهش روند پیشرفت سرطان پروستات داشته باشد.