اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روان شناختی و تاب آوری نوجوانان بدون سرپرست خانوار

نوجوانان بدون سرپرست در مقایسه با افراد عادی در معرض مشکلات بسیاری هستند که می تواند بر بهزیستی روانی و تاب آوری آنها تاثیرگذار باشد. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روان شناختی و تاب آوری نوجوانان بدون سرپرست بود. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه پسران و دختران نوجوان تحت پوشش بهزیستی شهر تهران در سال 96-1395 بود. 60 نفر از این نوجوانان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه همتاسازی شدند و مداخله درمانی برای گروه آزمایش اجرا شد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس بهزیستی روان شناختی و تاب آوری بود. تحلیل داده ها، با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و نرم افزار SPSS-22 انجام شد. میانگین (انحراف معیار) سن آزمودنی های گروه آزمایش (1/2) 1/15 و گروه گواه (3/2) 4/15 سال بود. میانگین (انحراف معیار) بهزیستی روان شناختی گروه آزمایش در پیش آزمون (9/1) 5/128 بود که در پس آزمون به (2/1) 7/134 افزایش یافت (01/0>P) اما میانگین گروه گواه در پیش آزمون، (1/2) 127 بود که در پس آزمون به (2/2) 128 رسید که این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود. میانگین (انحراف معیار) تاب آوری گروه آزمایش در پیش آزمون (3/1) 4/45 بود که در پس آزمون به (9/1) 2/51 افزایش یافت (01/0>P) اما میانگین (انحراف معیار) گروه گواه در پیش آزمون، (5/2) 4/42 بود که در پس آزمون به (5/2) 7/42 رسید که این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود. مطالعه نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توانسته تاب آوری و بهزیستی روان شناختی نوجوانان بدون سرپرست را افزایش دهد.