تعیین آسیب پذیری آبخوان باراندوزچای دشت ارومیه با استفاده از ترکیب شاخص های DRASTIC، SI و SINTACS

با توجه به نیاز روز افزون جوامع بشری به منابع آب زیرزمینی، به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک مانند ایران، حفاظت و جلوگیری از آلودگی این منابع امری ضروری تلقی می گردد. بدین منظور، ارزیابی آسیب پذیری آب های زیرزمینی می تواند نقشی حیاتی در حفاظت و بهره برداری از این منابع ایفا نماید. در دشت باراندوزچای، به دلیل رونق زیاد کشاورزی و استفاده از کودهای شیمیایی، مواد آفت کش و عمق کم سطح ایستابی، احتمال آلودگی آبخوان وجود دارد، به همین منظور، ابتدا به پتانسیل یابی آلودگی منابع آب زیرزمینی دشت از مدل های DRASTIC، SINTACS و SI پرداخته شد و سپس با روش ترکیبی، نقشه نهایی از مناطق آسیب پذیر تهیه گردید. مقایسه نتایج به دست آمده از مدل ها با داده های نیترات بر اساس شاخص همبستگی (CI) نشان داد که روش ترکیبی سه مدل دارای همبستگی بیشتری نسبت به مدل های منفرد DRASTIC، SINTACS و SI دارد. براساس روش ترکیبی حاصل از سه مدل 25، 40 و 35 درصد مساحت از آبخوان دشت باراندوزچای به ترتیب در محدوده آسیب پذیری کم، متوسط و زیاد قرار دارد. با توجه به میزان استاندارد جهانی نیترات، آب دشت برای مصارف شرب مناسب بوده است.