نیک بختی و اندرنگری صورت زیبا در محاوره میهمانی (همگسارش) افلاطون

گفتار/ سخنرانی دیوتیما در محاوره میهمانی (همگسارش) افلاطون از جمله مهمترین سخنان وی در آثارش است. نوشتار حاضر، بطور خاص، واپسین عبارات دیوتیما در این سخنرانی را مورد بررسی قرار میدهد؛ عباراتی که تمرکزشان بر روی رابطه میان نیکبختی و اندرنگری امر زیبا استوار است. دیوتیما ادعا میکند که وقتی فیلسوف یا عاشق (در اینجا عاشق سوفیا) به اوج قله صعود خود رسیده و شروع به اندرنگری صورت زیبا میکند، تنها در اینجاست که این اندرنگری صورت زیبا، برای وی فضیلت، نیکبختی و نامیرایی حقیقی را به ارمغان می آورد. اما چگونه باید این ادعا را تفسیر کرد؟ هدف نوشتار حاضر نشان دادن این نکته تفسیری است که برداشت افلاطون از معنای اندرنگری صورت زیبا را باید در بستر برنامه یی اخلاقی، سیاسی و در ارتباط با زندگی عملی یک شهروند دریافت و نه صرفا در قالب برداشتی یکسره انتزاعی و نظری. در بخش نخست این نوشتار، مسئله مورد نظر با بررسی قسمتهای گوناگون سخنان دیوتیما تقریر میگردد و در بخش دوم، با توجه خاص به سخنرانی آلکیبیادس نشان داده می شود که برای فهم برداشت افلاطون از مسئله باید به زوایای گوناگون این سخنرانی توجهی خاص مبذول داشت و نهایتا در نتیجه گیری تفسیر مولف بر اساس خوانشی کلی از محاوره میهمانی و بطور خاص شخصیت آلکیبیادس و سخنان وی، از واپسین عبارات دیوتیما ارائه میگردد.