پیش بینی مشکلات رفتاری نوجوانان بر مبنای رضایت از زندگی، تعارض والد- نوجوان و تکامل مثبت نوجوانی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه مشکلات رفتاری نوجوانان با تکامل مثبت نوجوانان، رضایت از زندگی و تعارض والد- نوجوان انجام شده است. روش پژوهش حاضر مقطعی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مقطع دبیرستان شهر تهران در سال تحصیلی 1395 است. از میان آنان 700 نفر با روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش مقیاس چندبعدی رضایت از زندگی دانش آموزان (MSLSS)، مقیاس خود گزارشی مشکلات رفتاری نوجوانان آخنباخ (YSR)، فرم بلند مقیاس تکامل مثبت نوجوانان (PYD) و مقیاس تعارض والدین–نوجوانان (فرم نوجوانان) بودند. نتایج نشان دادند بین رضایت از زندگی و تکامل مثبت نوجوانی با مشکلات رفتاری رابطه منفی وجود دارد در حالیکه بین تعارضات والد- نوجوان و مشکلات رفتاری نوجوانان رابطه مثبت وجود دارد. نتایج رگرسیون گام به گام حاکی از آن است که متغیرهای پیش بین روی هم 29 درصد واریانس شاخص تعدیل شده مشکلات رفتاری را تبیین می کند. به میزانی که سطح رضایت از زندگی نوجوانان افزایش یابد، برنامه تکامل مثبت نوجوانان اجرا شود و تعارضات والد- نوجوان کاهش پیدا کند، مشکلات رفتاری نوجوانان هم کاهش پیدا می کند.