مقایسه اثر بخشی زوج درمانی به شیوه پربارسازی رابطه و رویکرد مک مستر در افزایش همبستگی - انعطاف پذیری زوج ها

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر رویکرد پربار سازی رابطه و رویکرد مک مستر در بهبود همبستگی- انعطاف پذیری در بین همسران انجام شد. نمونه آماری، از بین 60 زوج داوطلب برای شرکت در این پژوهش، 24زوج به صورت تصادفی انتخاب شدند و دوباره به شکل تصادفی به دو گروه آزمایش،روانی – آموزشی (8 مرد و 8 زن)، مک مستر (8 مرد و 8 زن) و گروه کنترل (8 و 8 زن ) سازمان دهی شدند. هر یک از گروه های آزمایش به طور جداگانه در 10 جلسه در طی سه ماه، بر اساس رویکرد پربارسازی رابطه همسران و رویکرد مک مستر آموزش داده شدند. آزمودنی ها و گروه کنترل در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری از طریق پرسشنامه همبستگی – انعطاف پذیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این پژوهش برای تحلیل یافته ها از روش آماری کای دو استفاده شد. نتایج بدست آمده در این پژوهش نشان می دهد رویکردهای روانی – آموزشی غنی سازی روابط همسران و رویکرد مک مستر در مقایسه با گروه کنترل در بهبود همبستگی و انعطاف پذیری آزمودنی ها تاثیر معنی داری نداشتند (05/0<p). همبستگی و انعطاف پذیری در بین همسران دریک پیوستار خطی دیده می شوند که نقاط مرکزی روابط سالم را نشان می دهند. همبستگی نشان دهنده درجه وابستگی و استقلال در بین همسران و انعطاف پذیری، توانایی سیستم زناشویی به تغییر پذیری موثر در برابر استرس و تغییرات محیطی تلقی می شود. در این پژوهش دو رویکرد روانی –آموزشی و مک مستر در سوق دادن آزمونی ها در منطقه سالم همبستگی – انعطاف پذیری موفق نبودند.