ارتباط وضعیت محل زندگی و فعالیت بدنی: نقش میانجی گری عوامل روانشناختی- اجتماعی

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه وضعیت محل زندگی با فعالیت بدنی و میانجی گری عوامل روان شناختی- اجتماعی بود. روش پژوهش از نوع پژوهش های همبستگی و کاربردی بود. نمونه آماری پژوهش، 370 نفر از افراد مراجعه کننده به پارک های سطح شهر اهواز برای انجام فعالیت بدنی بود که به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسش نامه پژوهشگرساخته بود که در دو بخش وضعیت محل زندگی و عوامل روان شناختی-اجتماعی تنظیم شد. داده های پژوهش با استفاده از پی.ال.اس. تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که علاوه بر رابطه مستقیم وضعیت محل زندگی و عوامل روان شناختی- اجتماعی با فعالیت بدنی شهروندان اهوازی، نقش میانجی گری عوامل روان شناختی-اجتماعی نیز مشاهده شده است؛ بنابراین، اگر امکان تغییر شاخص های مرتبط با محل زندگی افراد مانند هم جواری وجود نداشته باشد، با تقویت عوامل روان شناختی- اجتماعی از طریق آگاهی شهروندان از فواید چندگانه فعالیت بدنی و فعالیت های تفریحی، می توان موانع محیطی فعالیت بدنی را کاهش داد.