اثربخشی معنادرمانی فرانکل بر سلامت (کاهش آمادگی اعتیاد و افزایش به زیستی روان شناختی) دانشجویان دختر مبتلا به افسردگی

افسردگی، یکی از شایع ترین مشکلات روانی است که می تواند باعث افزایش آمادگی اعتیاد و کاهش به زیستی روان شناختی شود. برای بهبود وضعیت روان شناختی افراد، روش های مختلفی وجود دارد که یکی از آنها معنادرمانی است. درنتیجه پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی معنادرمانی فرانکل بر کاهش آمادگی اعتیاد و افزایش به زیستی روان شناختی دانشجویان دختر مبتلا به افسردگی انجام شد. این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه پژوهش، دانشجویان دختر مبتلا به افسردگی دانشگاه فرهنگیان پردیس بیرجند در سال تحصیلی 97-1396 بودند که 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش، 8 جلسه 90دقیقه ای (هفته ای دو جلسه) با روش معنادرمانی فرانکل آموزش دید. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه های افسردگی، آمادگی اعتیاد و به زیستی روان شناختی بودند. داده ها با روش های آزمون تی و تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که بین گروه ها از نظر آمادگی اعتیاد و به زیستی روان شناختی تفاوت معنی داری وجود داشت. به عبارت دیگر، معنادرمانی فرانکل باعث کاهش معنی دار آمادگی اعتیاد (0/001< P و 75/10 = F) و افزایش معنی دار به زیستی روان شناختی (0/001< P و 73/63 = F) دانشجویان دختر مبتلا به افسردگی شد. نتایج حاکی از اثربخشی معنادرمانی فرانکل بر کاهش آمادگی اعتیاد و افزایش به زیستی روان شناختی بود. بنابراین مشاوران و درمانگران می توانند از روش معنادرمانی فرانکل برای کاهش آمادگی اعتیاد و افزایش به زیستی روان شناختی دانشجویان دختر مبتلا به افسردگی استفاده کنند.