مقایسه میزان آتروفی عضلانی قابل رویت در ام آر ای در بیماران صرفا دچار کمر درد مزمن مکانیکال با افراد دچار دیسکوپاتی کمری محتاج مداخله جراحی بستری در بیمارستان و افراد سالم

کمر درد مزمن یکی از شایعترین علل درد و ناتوانی در انجام کار و همچنین یکی از شایعترین دلایل ویزیت پزشکان گزارش شده است. MRI (Magnetic Resonance Imaging) روش مناسب جهت تشخیص و پیگیری و ارزیابی آتروفی عضلانی می باشد و عدم توجه به میزان آتروفی در بالین می تواند موجب عدم تشخیص علت درد کمر شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی ارتباط میان آتروفی عضلانی و شدت آن با میزان درد و ناتوانی در بیماران می باشد. این مطالعه به صورت یک مطالعه مقطعی بین سال های 95 تا 97 بر روی 288 نفر با رده سنی 20 سال و بالاتر تحت سه گروه (96=N) شامل افراد سالم (گروه کنترل)، افراد با کمر درد مزمن مکانیکال و افراد با دیسکوپاتی کمری انجام شد. پارامترهای مورد بررسی در بیماران شامل درجه شدت آتروفی، نسبت بین CSA عضله پسواس و دیسک بین مهره ای (PS: Disk)، نسبت عضله ارکتور اسپاینا و دیسک بین مهره ای (Er: Disk)، نسبت بین عضلات مولتی فیدوس و دیسک بین مهره (MF: Disk)، درد و اضطراب بودند. از آمار توصیفی و آزمون های T و ANOVA جهت مقایسه میانگین های متغیرهای کمی بوسیله نرم افزار آماری 22 SPSS استفاده و سطح معنی داری 05/0> P در نظر گرفته شد. نسبت PS: Disk، Er: Disk و MF: Disk به طور معناداری در گروه بیماران کمر درد مزمن از دو گروه دیگر کمتر بدست آمد. شیوع آتروفی با درجه متوسط به طور معناداری در بیماران گروه کمر درد مزمن (96/23%) از دو گروه دیگر بیشتر بود. این حالت در دو گروه بیماران با دیسکوپاتی و افراد سالم با یکدیگر اختلاف معناداری نداشت. میانگین نمره معیار اوسوستری (ODI) به طور معناداری در گروه دیسکوپاتی از دو گروه دیگر بیشتر بود. همچنین نمره ODI گروه بیماران با کمردرد مزمن به طور معناداری از افراد سالم بیشتر گزارش شد. میانگین مدت زمان درد، نمره درد آگزیال کمر و میزان اضطراب در بیماران گروه کمردرد مزمن به طور معناداری از سایر گروه ها بیشتر بود. براساس نتایج بدست آمده شدت درد کمر و درجه آتروفی عضلات پارا اسپاینال حجم عضلانی در بیماران مبتلا به کمر درد مزمن بیش از بیماران مبتلا به دیسکوپاتی بود. میزان CSA عضلات در بیماران گروه دیسکوپاتی و افراد سالم تفاوت معناداری نداشت. نمره ODI و میزان ناتوانی در بیماران گروه دیسکوپاتی از دو گروه دیگر بیشتر بود.