بررسی کفایت دیالیز در بیماران همودیالیزی بیمارستان شهید آیت الله اشرفی اصفهانی شهر تهران در سال 1395

کافی نبودن دیالیز از عوامل تعیین کننده ناتوانی و میرایی بیماران همودیالیز است. با توجه به نامشخص بودن کفایت دیالیز در مراجعان همودیالیزی بیمارستان شهید آیت الله اشرفی اصفهانی شهر تهران و از آنجا که تاکنون مطالعه مشابهی درباره این موضوع در این مرکز صورت نگرفته است، این مطالعه با هدف بررسی کفایت دیالیز در بیماران تحت همودیالیز این بیمارستان در سال 1395 انجام شد. مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی است که در آن تمام بیمارانی که در حال حاضر در مرکز یادشده همودیالیز می شدند و بیش از سه ماه از انجام همودیالیز آنها می گذشت، به صورت سرشماری انتخاب شدند و در قالب جامعه آماری وارد مطالعه شدند. داده ها از طریق چک لیست و پرسش نامه محقق ساخته گردآوری شد. کفایت دیالیز از طریق پارامترهای KT/V و نسبت برداشت اوره محاسبه و سپس داده ها با نرم افزار STATA نسخه 14 و سطح معنی داری 0/05 تجزیه وتحلیل شد. نزدیک به پنجاه درصد بیماران حاضر در مطالعه، همودیالیز کافی نداشتند؛ به طوری که فقط در 48 نفر (22/75درصد) از بیماران شاخص KT/V بیش از 1/2 و در 41 نفر (19/43درصد) شاخص URR بیش از 65درصد بود که نشان دهنده کفایت مطلوب همودیالیز بوده است. میانگین شاخص KT/V، 96/29±0/0 و کمترین و بیشترین آن به ترتیب 0/07 و 1/69 و میانگین شاخص URR در نمونه ها 0/13±0/53 و کمترین و بیشترین آن به ترتیب 0/14 و 0/82 به دست آمد. با توجه به شاخص دیالیز، درصد زیادی از بیماران این بیمارستان همودیالیز ناکافی دارند و این روند به بررسی و اصلاح نیاز دارد.