بررسی تطبیقی سوگند و نیایش در شاهنامه فردوسی و ایلیاد و ادیسه هومر

بی تردید مقوله سوگند و نیایش، امری است که پیشینه آن، همزاد آفرینش آدمی است و در ژرفای جان و فطرت بشر ریشه دارد. کاربرد سوگند و نیایش در شاهنامه و ایلیاد و ادیسه، بیانگر این موضوع است که انسان ها در طول تاریخ سرشت و فطرت واحدی داشتند و همواره در مواجه با مشکلات و سختی ها دست به دامان نیرو هایی ماورای طبیعی شده اند .بهترین راه شناخت اشتراکات و افتراقات فرهنگ های مختلف، مقایسه دیدگاه های افراد و آثار ادبی آنان در یک موضوع واحد ادبی است تا چگونگی انعکاس و تجلی آن وجوه نمایانده شود و این، همان چیزی است که امروزه از آن به عنوان ادبیات تطبیقی نام برده می شود. این رشته می تواند به شناخت وحدت ادبیات ملل مختلف، کمک کند و در واقع این اقدام، بزرگ ترین خدمتش به ادبیات جهانی خواهد بود، و زمینه ساز گفتگو تمدن ها و بشردوستی نوین است. این جستار با رهیافتی، توصیفی- تحلیلی به بررسی سوگند و نیایش در حماسه معروف ایرانی و یونانی می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که حماسه هومراز لحاظ معتقدات دینی و باورهای مذهبی در مراحل اولیه تکامل اندیشگی بشری قرار دارد، در حالی که شاهنامه از بینش کامل تر و پخته تری در این زمینه برخوردار است.