مقایسه کاربرد ژل EDTA و روش فلپ کرونالی در درمان تحلیل های لثه ای

بیان مساله: درمان تحلیل لثه و پوشش سطح عریان ریشه یکی از اهداف درمانهای پریودتالی است و روش های جراحی متعددی برای نیل به این هدف پیشنهاد شده است.
مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای روش فلپ کورنالی با بدون کاربرد ژل اتیلن دی آمینوتترااستیک اسید (EDTA) در درمان تحلیل لثه انجام شد. در این مطالعه کارآزمایی بالینی (Randomized Clinical Trial)، تعداد 16 بیمار با دامنه سنی 17 تا 60 سال دارای 27 ناحیه با تحلیل لثه ای کلاس یک میلر در سمت باکال به عمق حداقل 2 میلیمتر و بر اساس معیارهای مشخص مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از انجام مرحله اول درمان،نواحی تحلیل یافته در گروه مورد با استفاده از روش جراحی کرونالی فلپ و کاربرد ژل EDTA (%24وph=7 به مدت 3دقیقه) در سطح ریشه و در گروه شاهد فقط با استفاده از روش فلپ کرونالی پوشیده شدند. اندازه گیری های کلینیکی شامل ارزیابی بهداشت دهان، عمق تحلیل (RD) پهنای تحلیل (RW)، پهنای لثه کراتینره (HKT)، عمق پاکت (PD)، حد چسبندگی (PAL) و نیز تهیه عکس قبل از عمل و 1،2و3 ماه بعد از عمل جراحی انجام شد. اطلاعات به دست آمده یا استفاده از آزمونهای آماری Mann-Whitney،Freedman و Wilcoxon مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
میانگین PAL، PD، HKT، RW، RD در گروه مورد قبل از عمل به ترتیب 2.73، 3.17، 3.13، 1.1 و 3.83 میلیمتر و در گروه شاهد 2.56، 3.03، 3.67، 1.25 و 3.92 میلیمتر حاصل شد که 3 ماه بعد از درمان در گروه مورد به ترتیب به 0.46، 1.97، 2.65، 0.67 و 1.1 میلیمتر و در گروه شاهد به 0.85، 2.8، 2.75، 1 و 1.94 میلیمتر تغییر یافت. میانیگن میزان پوشش سطح ریشه 3 ماه بعد از جراحی در گروه مورد 83% و در گروه شاهد 67% به دست آمد که این میزان بین دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان داد (p=0.0067). اگر چه تفاوت کلینیکی قابل توجهی بین دو گروه مورد و شاهد بخصوص از لحاظ میزان پوشش ریشه مشاهده شد ولی تحلیل آماری، تفاوت معنی داری را بین دو گروه در هیچ یک از شاخصها به جز (P=0.005) PAL نشان داد.
دردرمان تحلیل های لثه ای کلاس یک میلر می توان از ژل (PH=7،%24) EDTA به مدت 3 دقیقه در سطح ریشه همراه با روش فلپ کرونالی به عنوان یک روش موفق و قابل پیش بینی استفاده نمود.