رابطه ویژگی های شخصیتی (روان رنجوری، توافق) هیجان خواهی، ناگویی خلقی و سبک های مقابله ایی با آمادگی به اعتیاد در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد

در دهه های اخیر شیوع اعتیاد یا وابستگی به مواد در جمعیت جهان رو به فزونی بوده است. این فزونی در جمعیت جوان بیشتر و چشمگیرتر بوده است. آثار سوء مصرف مواد بر فرد، خانواده و جامعه بر کسی پوشیده نیست، به طوری که هر سال هزینه های سنگینی را بر اقتصاد کشورها تحمیل می کند. این همه در حالی است که روش های درمانی جهت مقابله با اعتیاد چندان راه به جایی نبرده است و امروزه فرض بر آن است که پیشگیری از اعتیاد آسان تر از درمان آن است. اعتیاد را می توان یک بیماری جسمانی- روانی- اجتماعی دانست که در شکل گیری آن زمینه های پیش اعتیادی متعددی نقش اساسی ایفا می کنند. شناسایی این عوامل در قشر جوان و دانشجو می تواند در کنترل و پیشگیری از ابتلا به آن موثر باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش ویژگی های شخصیتی (روان رنجوری، توافق) هیجان خواهی، ناگویی خلقی و سبک های مقابله ایی به عنوان پیش بین های آمادگی به اعتیاد در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد می باشد. جامعه این پژوهش را کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 89 - 90 تشکیل می دهد. از بین دانشجویان این دانشگاه به شیوه در دسترس تعداد 205 نفر با استفاده از پرسشنامه های فرم کوتاه پنج عامل شخصیت (NEO-FFI)، هیجان خواهی آرنت، سبک های مقابله با استرس پارکر و اندلر،ناگویی خلقی تورنتو و مقیاس ایرانی آمادگی به اعتیاد مورد آزمون قرار گرفتند. داده های بدست آمده به روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که صفات شخصیتی روان رنجوری و توافق و همچنین ناگویی خلقی و سبک های مقابله با استرس هیجان مدار و مسئله مدار با آمادگی به اعتیاد رابطه مثبت و معناداری دارند. علاوه بر این، دو ویژگی روان رنجوری و ناگویی خلقی به ترتیب وابسته ترین ویژگی ها با آمادگی به اعتیاد کل و دو عامل آن بودند. همچنین همبستگی چندگانه روان رنجوری، توافق هیجان خواهی، ناگویی خلقی و سبک های مقابله با استرس هیجان مدار و مسئله مدار با آمادگی به اعتیاد و دو عامل فعال و منفعل آن معناداری بود. به عبارت دیگر، 25 درصد از واریانس آمادگی به اعتیاد به طور کل، 39 درصد از آمادگی فعالانه به اعتیاد و 60 درصد از آمادگی منفعلانه به اعتیاد توسط متغیرهای پیش بین ذکر شده قابل تبیین است.