سنگ نگاری، دما- فشارسنجی و شناسایی سری ماگمایی توده گرانیتویید میرآباد- چهل‏ خانه (خاور بویین- میاندشت، استان اصفهان)

برپایه بررسی های سنگ‏ شناسی، سینوگرانیت، مونزوگرانیت، آلکالی گرانیت و گرانودیوریت از گرانیتوییدهای میرآباد- چهل‏ خانه در خاور بویین- میاندشت هستند. کوارتز، آلکالی فلدسپار (ارتوکلاز)، پلاژیوکلاز (آلبیت، الیگوکلاز)، بیوتیت، ± آمفیبول از کانی های اصلی سازنده این سنگ ها هستند. آلانیت، زیرکن، اسفن، آپاتیت، ± تورمالین نیز از کانی های فرعی هستند. داده های شیمیایی نشان می دهند، بیوتیت در گرانیت ها از نوع اولیه ماگمایی است و ترکیبی نزدیک به قطب آنیت دارد. در نمودارهای شناسایی پهنه زمین ساختی ماگما برای گرانیت ها که بر پایه ترکیب اکسیدهای عنصرهای اصلی بیوتیت هستند، ترکیب بیوتیت های بررسی شده در گستره ماگماهای کالک آلکالن پهنه های برخوردی جای می گیرد. آمفیبول ها از گروه کلسیک و زیرگروه فروهورنبلند بوده و نشان دهنده نوع I- بودن توده گرانیتوییدی هستند. ترکیب تورمالین در سینوگرانیت ها نشان دهنده گستره شورل تا فوییتیت است. بررسی کلریت های درون سینوگرانیت و مونزوگرانیت ها به ترتیب، دمای 350/6 و 341/8 درجه سانتیگراد را برای دگرسانی بیوتیت ها نشان می دهد. محتوای آلومینیم درون آمفیبول های سنگ های سینوگرانیتی، فشار نزدیک به 3 کیلوبار را نشان می دهد. این فشار با جایگیری این توده گرانیتی در ژرفای 8 تا 11 کیلومتری از سطح زمین همخوانی دارد. دماسنجی هورنبلند- پلاژیوکلاز نیز دمای 694 تا 700 درجه سانتیگراد را برای به تعادل رسیدن این دو کانی نشان می دهد.