تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی فزآینده بر بیان پروتئین های موثر در لیپولیز بافت عضله اسکلتی موش های صحرایی تغذیه شده با محلول ساکاروز

انرژی مازاد بدن به صورت تری آسیل گلیسرول (TAG) در بافت چربی اندام های مختلف ذخیره می شود. به منظور کاهش ذخایر چربی، باید استفاده از آن ها برای تولید انرژی افزایش یابد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 8  هفته تمرین مقاومتی فزآینده و مصرف محلول ساکاروز بر بیان پروتئین های موثر در لیپولیز بافت عضله اسکلتی موش های صحرایی بود. روش شناسی:  32 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار (6-8 هفته ای)، ابتدا به طور تصادفی به 2 گروه تغذیه شده با و بدون مصرف محلول ساکاروز 30 درصد تقسیم و پس از 4 هفته هر یک از گروه ها به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته تمرین مقاومتی به روش فزآینده (بالا رفتن از نردبان) را 3 روز در هفته انجام دادند. دو روز پس از آخرین جلسه تمرینی نمونه برداری انجام شد. مقدار پروتئین لیپاز حساس به هورمون (HSL)، گیرنده ی کبدی ایکس- آلفا (LXRα) و پری لیپین عضله خم کننده بزرگ انگشتان (FHL) به روش وسترن بلات اندازه گیری شد. جهت تعیین معنادار بودن تفاوت بین متغیرها و تعامل بین آنها از تحلیل واریانس دوطرفه در سطح معنی داری P<0/05 استفاده شد. سطوح پروتئین HSL و پری لیپین در آزمودنی های گروه تمرین در مقایسه با کنترل افزایش (P<0/01)، اما سطح LXRα بدون تغییر بود. تاثیر مصرف محلول ساکاروز به تنهایی و همچنین تعامل بین مصرف محلول ساکاروز و تمرین مقاومتی فزآینده بر بیان پروتئین های مذکور در بافت عضله معنادار نبود. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که اگرچه 8 هفته تمرین مقاومتی فزآینده موجب افزایش معنادار بیان برخی از پروتئین های درگیر در لیپولیز شد، لیکن این تغییرات وابسته به مصرف محلول ساکاروز نمی باشد.