مقایسه اثر گذاری یک نقطه زانویی با دو نقطه زانویی در سیستم های تراکمی بر امتیاز آزمون ANL در افراد مبتلا به کم شنوایی حسی -عصبی

اصلی ترین هدف هنگام تجویز و تنظیم سمعک برای فرد دچار کم شنوایی حسی-عصبی، بهبود میزان درک گفتار وی در حضور نویز می باشد. عوامل زیادی در این مهم دخیل هستند و یکی از این عوامل تراکم دامنه ای است. سیستم تراکمی برای تحقق روند تراکم دامنه ای از پارامترهای تراکم دامنه ای استفاده می کند، نقطه ی زانویی یکی از این پارامترها است. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی مقایسه ی اثر گذاری یک نقطه ی زانویی با دو نقطه ی زانویی در سیستم های تراکمی بر امتیاز آزمون سطح پذیرش نویز در افراد دچار کم شنوایی حسی -عصبی انجام شد. در مطالعه حاضر با استفاده از سمعک Motion P 3mi زیمنس و آزمون سطح پذیرش نویز به اندازه گیری میزان راحت ترین سطح گفتار، سطح نویز زمینه و سطح پذیرش نویز در سه حالت (تقویت نشده، تقویت با یک نقطه ی زانویی و تقویت با دو نقطه ی زانویی) بر روی 15 فرد مبتلا به کاهش شنوایی حسی -عصبی پرداخته شد. در انواع حالت های تقویتی، ثابت های زمانی (تند) و تعداد کانال ها ثابت (6N=) بود. یافته ها نشان داد که بین دو حالت تقویت با یک نقطه ی زانویی و تقویت با دو نقطه ی زانویی، هم چنین بین حالت تقویت نشده و حالت های تقویتی در میانگین سطح پذیرش نویز، تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0p>). بین میانگین سطح پذیرش نویز با میانگین آستانه های شنوایی در حالت تقویت نشده ارتباط معناداری مشاهده نشد و این مساله برای حالت های با یک نقطه ی زانویی و دو نقطه ی زانویی نیز صدق می کرد. به طور کلی تعیین سطح پذیرش نویز با استناد به آستانه های شنوایی افراد امکان پذیر نیست. همچنین افزایش تعداد نقطه زانویی از یک نقطه به دو نقطه، تاثیر بارزی بر امتیاز آزمون سطح پذیرش نویز ندارد و یک نقطه زانویی برای درک گفتار در نویز کفایت می کند؛ لذا به نظر می رسد نیازی به افزایش آن در سیستم های تراکمی نیست.