مقایسه تاثیر 6 هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی آهسته بر مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر 6 هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT)، تمرین تداومی آهسته (MCT) و یک هفته ریکاوری متعاقب آن بر شاخص مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن می باشد. روش شناسی: بیست و چهار مرد دارای اضافه وزن با سن، 6/0±4/25 سال بر اساس شاخص توده ی بدنی به سه گروه 8 نفره تقسیم شدند. آزمودنی های دو گروه تمرین سه روز در هفته و به میزان 6 هفته به تمرین HIIT یا MCT و یک هفته ریکاوری بعد آن پرداختند. خون گیری به منظور ارزیابی سطوح پلاسمایی انسولین و گلوکز در حالت ناشتا از ورید بازویی جمع آوری شد و آنالیز واریانس مکرر (ANOVA) نیز برای مقایسه داده ها در سه گروه بکار برده شد. مقاومت به انسولین به طور معناداری در هر دو گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت (05/0p<). علاوه بر این، در هر دو گروه تمرین مقاومت به انسولین بعد از یک هفته ریکاوری به سطح اولیه خود بازنگشت و همچنان معنادار باقی ماند(05/0p<). نتایج تحقیق حاضر هیچ تفاوت معناداری بین دو نوع شیوه تمرینی در تغییرات مقاومت به انسولین نشان نداد. به نظر می رسد که بهبود در مقاومت انسولین به شدت و نوع تمرین بستگی نداشته باشد و یک برنامه ورزشی منظم در مدت و تکرارهای زمانی مناسب می تواند سبب تغییرات معنادار در مقاومت به انسولین گردد.