ارزیابی تاثیر پدیده تغییر اقلیم در تحلیل طول دوره خشک

از موثرترین عوامل در مقدار منابع آب یک منطقه می توان به اقلیم و پارامترهای هیدرولوژیک اشاره کرد. مدل‎ های گردش عمومی جو (GCM) ابزار اصلی بررسی تغییرات اقلیمی محسوب می شوند. همچنین این مدل ها به دلیل بزرگ مقیاس بودن از دقت بالایی در پهنه های کوچک برخوردار نیستند. ازاین رو برای افزایش دقت این مدل ها، از روش آماری یا دینامیکی برای ریزمقیاس کردن مدل های گردش عمومی جو استفاده می شود. در این پژوهش از مدل GFDL-ESM2M و چهار سناریوی RCP (بدبینانه، دو سناریوی حد وسط و خوش بینانه) جهت شبیه سازی بارش، دمای بیشینه و کمینه، و از بسته نرم افزاری تغییر اقلیم(CCT) جهت ریزمقیاس نمایی استفاده گردید. داده های بارش و دمای استفاده شده در این پژوهش برای دوره پایه (2012-1990) از ایستگاه های هواشناسی استان کرمان استخراج گردید. پس از ارزیابی و اطمینان از مناسب بودن مدل به بررسی روند تغییرات بارش، دمای کمینه و بیشینه و تحلیل طول دوره خشک در آینده پرداخته شد. نتایج در دوره پایه و دوره آینده نزدیک (2050-2020) مورد ارزیابی قرار گرفت. برای ارزیابی صحت مدل از ضریب تعیین (R2) و نش_ساتکلیف (NS) استفاده شد. مقدار ضریب R2 و NS برای بارش، دمای کمینه و بیشینه در تمامی ایستگاه ها به ترتیب 67/0 تا 99/0 و 61/0 تا 98/0 متغیر بود. نتایج نشان داد در تمام سناریوها بارش در اکثر نقاط، به جز مناطق جنوبی افزایش می یابد. در برخی نقاط این افزایش به 60 درصد هم می رسد. اما در قسمت های جنوبی و میانی استان بارش تا بین 10 تا 40 درصد کاهش می یابد. همچنین میانگین سالانه دما بیشینه نیز در تمام سناریوها افزایش یافته است. در سناریو RCP2.6 دما 2 درجه سلسیوس و در سناریو RCP8.5  دما 4 درجه سلسیوس به طور میانگین افزایش می یابد. مناطق شمالی استان علیرغم داشتن دمای کمتر نسبت به مناطق جنوبی استان، دوره های خشک طولانی تری خواهد داشت ولی مناطق جنوبی استان کرمان دارای بیشترین فراوانی وقوع دوره خشکی بیش از 200 روز می باشند.