مروری بر مکانیزم خوردگی برنزهای باستانی در محیط خاک: از پاتین نوبل تا خوردگی فعال

در این مقاله به مروری بر مکانیزم خوردگی در برنزهای باستانی مدفون در خاک پرداخته شده است. اشیاء برنزی باستانی به دلیل قرارگیری در محیطهای دفن مختلف با شرایط و ویژگی های متفاوت، مکانیزم های خوردگی متفاوتی را به نمایش می گذارند که در اثر آن، ریخت شناسی های خوردگی نسبتا متنوعی نیز در برنزهای باستانی قابل مشاهده هستند. شاخص ترین انواع خوردگی در برنزهای باستانی مدفون در خاک، وقوع خوردگی یکنواخت با تشکیل پاتین نوبل و محصولات خوردگی اکسیدی و کربناتهای قلیایی مس و همچنین وقوع خوردگی فعال یا بیماری برنز به دلیل تاثیر یون کلرید بر مس و تشکیل کلریدهای قلیایی مس است. از سوی دیگر، محیطهای مختلف موجب ایجاد ریخت شناسی های متفاوتی در اشیاء برنزی می شوند که شاخص ترین آنها به خوردگی نوع اول و دوم مشهور هستند و تحت تاثیر میزان یون کلرید محلول در محیط خاک شکل می گیرند. از سوی دیگر، خوردگی تحت تاثیر فعالیت های میکروبی نیز یکی از انواع خوردگی است که در محیطهای خاک غیرهوازی در برنزهای باستانی رخ می دهد و نتیجه آن تشکیل محصولات خوردگی سولفید مس است. به منظور توضیح دقیق مکانیزم های خوردگی در برنزهای باستانی، مثال هایی از نتایج مطالعات انجام شده بر روی اشیاء برنزی باستانی متعلق به محوطه های باستانی ایران نیز ارائه شده اند.