بررسی سیستم های بیانی مختلف برای تولید پروتئین های نوترکیب دارویی با تاکید بر سلول های پستانداران

یک پروتئین، تنها به بهترین شکل در سلول اصلی خود، تحت شرایط فیزیولوژیکی خاص که در آن چندین سیستم مولکولی برای تولید کارآمد و کنترل کیفیت در مراحل مختلف از جمله سنتز، تاخوردگی و تغییرات پس از ترجمه با هم کار می‏کنند، بیان خواهد شد. ولی در حال حاضر، تولید پروتئین در کمیت و کیفیت مناسب برای اهداف درمانی یک نیاز ضروری می‏باشد. بنابراین سیستم‏های بیانی مختلف، برای تولید پروتئین نوترکیب توسعه یافتند. سیستم باکتریایی، مخمر، باکلوویروس-سلول حشرات، سلول‏های پستاندارن و اخیرا نیز سیستم‏های فاقد سلول. در این مطالعه تمامی این سیستم‏ها از نظر قابلیت تولید پروتئین نوترکیبی با عملکردی مشابه شکل طبیعی خود، بررسی شده اند. همچنین مزایا و معایب هر کدام از این سیستم‏ها نیز ارائه شده است. زمانی که تاخوردگی و میزان تغییرات پس از ترجمه پروتئین نوترکیب بسیار مهم باشند، بیان در سیستم‏های یوکاریوتی، به ویژه استفاده از سلول‏های پستانداران، نه تنها ارگان‏های لازم برای تاخوردگی مناسب و تغییرات پس از ترجمه را فراهم می‏کند، بلکه بیان پروتئین‏های بزرگ و پیچیده را نیز ممکن می‏سازد. با این حال یک سیستم بیانی باید بتواند تولید بالا، بیشترین فعالیت بیولوژیکی، آسانی خالص ‏سازی و کمترین زمان تولید برای پروتئین نوترکیب را با هم ترکیب کند.