کارکرد های رسانه در تامین امنیت اجتماعی جمهوری اسلامی ایران

امنیت اجتماعی به عنوان یکی از مهم ترین تمهیدات در راستای حفظ حیات گروه های اجتماعی در مقابل قدرت برتر و انحصاری که نمایندگی آن را دولت به دوش می کشد و همچنین ایجاد زمینه ای برای برخورداری گروه های مختلف اجتماعی از فرصت ها، امکانات و تسهیلات به منظور دستیابی به اهداف کارکردی خویش، مطرح شده است. رسانه ها به دلیل قابلیت های فراوان (کاربردی و تکنولوژیک)، بر بسیاری از مولفه ها تاثیر گذارده و در یک نگرش تاریخی؛ موجب به وجود آمدن دوره های متفاوت گردیده اند. جوامع انسانی از این تاثیرات به دور نبوده و به اشکال مختلف، پذیرای تحولات ناشی از این تغییرات و تحولات تکنولوژیک گردیده است. رسانه ها بر اثر واقعیت های نمادین، نقش اساسی در واقعیت های ذهنی داشته و مبنای رفتارها می گردند. رسانه ها با سازوکارها و نقش هایی بی نظیر، کنترل اخبار و مراقبت از محیط، جامعه پذیری سیاسی و اجتماعی، ایجاد همبستگی بین اجزای گوناگون، انتقال میراث فرهنگی از نسلی به نسل دیگر، وظیفه اخلاقی حمایت از هنجارهای اجتماعی در پی خلق شرایطی هستند که در آن فرد و گروه های اجتماعی، فارغ از ترس از دست دادن و یا آسیب رسیدن به جان و مال یا آبروی خود، به زندگی در شرایط امن ادامه دهند. تحقق امنیت اجتماعی باعث گشایش درهای سازگاری و افزایش مراودات بین گروه ها و اقشار اجتماعی گوناگون می گردد و در مجموع فضای اجتماعی بازتری را ایجاد می کند. در این بین، با یک نگاه مثبت رسانه ها با توجه به ویژگی ها و کارکردهای متنوع خود در درونشان فرآیند آموزش و یادگیری اجتماعی را گنجانده اند که نتیجه آن؛ مسئولیت پذیری و آشنایی بیشتر با حقوق و وظایف، پرورش و برانگیختن صفات مثبت و سازنده است. بر همین اساس، رسانه ها می توانند در قالب یکی از تاثیرگذارترین ابزار جلب مشارکت مردمی در تامین امنیت اجتماعی ظاهر شوند.