ارائه مدل همکاری مبتنی بر سطح آمادگی فناوری در پروژه های تحقیق و توسعه (مطالعه موردی: یک سازمان صنعتی)

با توجه به اهمیت محصولات با سامانه های پیچیده در ارائه ی قابلیت فناورانه سازمان و تفاوتهای موجود بین این دسته از محصولات و محصولات عادی، تعیین مدلی برای همکاری در تحقیق و توسعه ی آنها ضروری است. پیچیدگی این محصولات، نیاز به استفاده از توانمندی های بیرونی و عدم توانایی سازمان در تامین منابع مالی، نیروی انسانی، تجهیزات و تخصص لازم، استفاده از قابلیتهای شبکه همکاران را به گزینه ای مطلوب بدل میسازد. در این مقاله با مروری بر ادبیات این محصولات و همکاری فناورانه شامل نوع و انگیزه همکاران، مدلی توسعه داده شد که از مصاحبه عمیق با 18 نفر از خبرگان سازمان بهره برده است. مدل مذکور با استفاده از نگاشت شناختی فازی و با رویکرد مبتنی بر سطح آمادگی فناوری (TRL ) ارائه شده است. با توجه به این مدل، مراحل انجام پروژه به سه دسته سبز (قابل واگذاری به شبکه همکاران)، زرد (قابل واگذاری با رعایت ملاحظات) و قرمز (غیر قابل واگذاری) تقسیم میشود. نقش هر یک از اعضای شبکه همکاران و راهبرد همکاری با آنها به این ترتیب تبیین شده است: شرکتهای مشاوره ای و دانشگاه ها در قالب قرارداد تحقیق و توسعه، اعضای هیئت علمی در قالب اکتساب آموزشی، پروژه های تعریف شده برای کسر خدمت سربازی در قالب برونسپاری و شرکتهای دانش بنیان در قالب کمک هزینه تحقیقاتی و قرارداد تحقیق وتوسعه. از سویی هم جایگاه مراکز توسعه فناوری و مراکز طراحی با توجه به نظام نوآوری ملی به عنوان سندی بالادستی، مشخص شده است. قابل توجه است که روایی مدل ارائه شده، توسط فهرست ویژگی های نظریه خوب، مورد تایید قرار گرفت.