شناسایی نشانگرهای مولکولی پیوسته به ژن مقاومت به ریزومانیا در چغندرقند با استفاده از تجزیه تفرق توده ای

ریزومانیا یکی از مه مترین بیماری های چغندر قند در ایران و برخی از نقاط جهان است که نقش مهمی در کاهش محصول ریشه و محتوای قند دارد. یکی از روش های مبارزه با این بیماری، استفاده از ارقام مقاوم می باشد. از نشانگرهای مولکولی برای نشان دار کردن ژن های مقاومت در برنامه های اصلاحی استفاده می شود. برای شناسایی نشانگرهای مولکولی پیوسته با ژن مقاومت به ریزومانیا در منبع HOLLY محققین موسسه بذر چغندر قند اقدام به ایجاد یک جمعیت F2 نمودند. در این تحقیق با استفاده از 215 ترکیب جفت آغازگرهای RAPD و همچنین به کارگیری روش تجزیه تفرق تود های اقدام به شناسایی نشانگرهای مولکولی پیوسته با ژن مقاومت به ریزومانیا در دو توده مقاوم و حساس به این بیماری و همچنین بوته های جمعیت F2 گردید. سه ترکیب جفت آغازگر در DNA دو توده مقاوم و حساس تولید چندشکلی نمودند. این جفت آغازگرها بعد از آزمون روی تک بوته های دو توده، سپس روی تک بوته های جمعیت F2 مورد آزمون و تجزیه قرار گرفتند. در نهایت، فاصله نشانگرها از ژن مقاومت توسط دو روش استفاده از نرم افزار Mapmaker ver.3.0 و روش استفاده از فراوانی بوته های نوترکیب، تعیین گردید. نشانگر R2 با فاصله 8.3 سانتی مورگان در موقعیت ناجفت و دو نشانگر C2 و C5 به ترتیب با فاصله 32.87 و 43.7 سانتی مورگان از ژن مقاومت قرار داشتند. داده های ارائه شده برای امکان استفاده از این نشانگرها در برنامه اصلاح چغندر قند برای مقاومت به ریزومانیا مورد بحث قرار می گیرد.