تغییرات محتوای آرژینین در مرحله جوانه زنی دانه های سویا رقم پرشینگ تحت تاثیر شوری و ژیبرلین

در پژوهش حاضر، تاثیرات تنش شوری ن اشی از کلرور سدیم 50 میلی مولار و تنش اسمزی ناشی از محلول پلی اتیلن گلیکول 6000 هم فشار با آن با غلظت 64 گرم بر لیتر با و یا بدون اسید ژیبرلیک (GA3، 10 میکروگرم بر لیتر) در حین رویش دانه های سویا رقم پرشینگ (Glycine max L.cv.pershing) مورد بررسی قرار گرفته است. دانه ها در طی یک دوره زمانی 48 ساعته با محلول فوق، محلول ژیبرلین و یا آب مقطر به عنوان شاهد آبیاری شدند و در پایان هر 8 ساعت ، درصد جوانه زنی یا محتوای آرژینین، مورد اندازه گیری قرار گرفت . بر اساس نتایج حاصل، تیمارهای نمکی و پلی اتیلن گلیکول، قادر به ایجاد تاخیر در جوانه زنی دانه ها هستند و ژیبرلین این تاخیر را جبران می نماید. به نظر می رسد تیمار نمکی به ویژه با ایجاد تاخیر در افزایش محتوای آرژینین، موجب تاخیر در جوانه زنی است . افزایش محتوای آرژینین در تنش نمکی به طور احتمالی مکانیسم های مهم مقابله با تنش های مزبور در حین رویش دانه هستند. ژیبرلین به تنهایی و یا توام با تنش های به کار رفته در این پژوهش باعث حفظ و یا افزایش محتوای ترکیبات مورد سنجش بوده است . پاسخ مقاطع زمانی مختلف به ویژه مراحل جوانه زنی مطلق و رشد در طی 48 ساعت با تیمارهای مورد استفاده، مشابه نیست.