بررسی میزان بروز پنومونی بیمارستان در بیماران بالای 15 سال بیشتری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های دانشگاهی سمنان (1381)

پنومونی بیمارستانی عبارت است از عفونت پارانشیم ریه که حداقل 48 ساعت بعد از بستری در بیمارستان ایجاد میشود. این عفونت در کل بعد از عفونت ادراری دومین عفونت و در بخش مراقبتهای ویژه، شایعترین عفونت بیمارستانی است. بروز آن 10 تا 20 درصد گزارش شده و در افراد با لوله تراشه و تهویه مکانیکی تا 80 درصد میرسد.
در این مطالعه، 402 بیمار بستری در بخش مراقبتهای ویژه داخلی و جراحی بیمارستانهای فاطمیه(س) و امداد شهر سمنان مورد بررسی قرار گرفتند. متغیرهای سن، جنس، داشتن کاهش سطح هوشیاری، تهویه مکانکی، لوله بینی - معدی، جراحی های شکم و قفسه صدری و نام بخش (داخلی یا جراحی) ثبت شد. بیماران روزانه توسط پزشک متخصص ویزیت شدند. معیار بروز پنومونی بیمارستانی، بروز تب بعد از 48 ساعت و سه یافته توام لکوسیتوز، افزایش ترشحات ریوی و تغییرات گرافی قفسه صدری بوده است. از رگرسیون لجستیک در سطح معنی درای 5% برای تحلیل داده ها استفاده شد.
9.2% (فاصله اطمینان 95%: 12.0-6.4%) بیماران، دچار پنومونی بیمارستانی شدند. از میان متغیرهای ذکر شده، بیمارانی که کاهش سطح هوشیاری داشتند 2.7 برابر بیمارانی که کاهش سطح هوشیاری نداشتند، هم چنین بیماران با تهویه مکانیکی 6.7 برابر بیماران بدون تهویه مکانیکی شانس ابتلا به پنومونی را داشتند. سایر متغیرها اثر معنی دار در بروز پنومونی نداشتند.
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به اینکه کاهش سطح هوشیاری و اتصال به لوله تراشه و تهویه مکانیکی خطر بروز پنومونی را بیشتر میکند؛ توجه بیشتر به بیماران در معرض دو عامل فوق ضروری است. همچنین توصیه میشود، حدالامکان از هر گونه مداخلات غیرضروری در بیماران بخشهای مراقبت ویژه اجتناب شود و در صورت نیاز به تهویه مکانیکی، مراقبت و رعایت بهداشت وسایل آن برای کاهش بروز پنومونی الزامی است.