آثار عهدنامه های واگذار شده به روس و انگلیس در دوره ناصری و مظفری

حکومت قاجار در دوره ناصری و مظفری در شرایطی که کشورهای مغرب زمین در عرصه ی اقتصادی ، سیاست صدور سرمایه به کشورهای توسعه نیافته را گسترش می دادند در قلمرو اقتصاد راعی و تجاری و صنعتی از توسعه بازماند. در باب این واقعیت و تبیین ریشه های آن از دیرباز نظریه های متعددی عرضه شده است. ماهیت کارشکن دولت قاجار و ناتوانی دستگاه حکومتی از معرفت به واقعیات اقتصادی و زمینه های توسعه ی کشور ، بستر فرهنگی مناسب و دنیا گریزی اجتماعی، و سرانجام تسلیم پذیری حکومت تا حدی در مقابل سیاست های استعماری روسیه وانگلستان از جمله عوامل بازماندن اقتصاد کشور از روند توسعه طلبی بوده است . نوشتار موجود در وهله ی اول سیرتحولات اقتصادی و مطالعه ی دستگاه ایران در عصر ناصری و مظفری پرداخته است و در وهله ی دوم اقدامات محدود دولتی درزمینه ی توسعه اقتصادی که باعث عقیم ماندن اقتصاد ایران شد پرداخته است و در وهله ی سوم اقشار اجتماعی کشور، نظیر بازرگانان نیز که انگیزه های قابل توجهی برای تحرک بخشیدن به اوضاع اقتصادی را داشتند و نه تنها از حمایت حکومت برخوردار نشدند بلکه با کارشکنی های دولت مواجه بودند و در وهله ی چهارم استنباطی از گسترش آمار ورشکستگی ، انحطاط صنایع سنتی داخلی، تبدیل اقتصادی محدود تجاری به اقتصاد ازجمله نهادها و علایم آشکار بن بست اقتصادی و گسترش موانع توسعه نیافتگی مورد تجزیه و تحلیل قرار داده ایم.