حال گرایی در تاریخ ( رهیافت هایی در تبیین توسعه اجتماعی

به رغم تاکیدهای فراوان صاحب نظران و تالیفات زیادی که در بیان فواید علم تاریخ ارائه شده به نظر نمی رسد که نتایج بسیاری از پژوهش های موجود توانسته باشد در تبیین روابط علی مفهوم «فواصل و دوره های زمانی» تاریخی به رویکردهای دقیقی در مطالعات مسائل جوامع معاصر دست یازد. این نقص، از نقطه نظر ماهوی بیشتر در چارچوب تبیین عاملیت های نوسانات و تغییرات جوامع قابل بحث و بررسی است. در توجه به موضوع مذکور مساله محوری پژوهش حاضر عبارت است از اینکه در معرفت تاریخی و در تبیین تحولات جوامع معاصر بر مبنای چه شاخص های مطالعاتی می توان قابلیت پژوهش های مورخان برای درک ساختارهای جامعه و تحقق سیاست های توسعه اجتماعی را افزایش داد؟