اثرات حاد نیرومندسازی پس فعالی (PAP) بر عملکرد بی هوازی و تغییرات لاکتات در تالوکاران زن

نیرومندسازی پس فعالی ( PAP )به عنوان یک فن برای بهبود عملکرد ورزشی شناخته شده است. هدف این مطالعه، تعیین اثرات کوتاه مدت دستورالعمل های متفاوت گرم کردن PAP بر عملکرد بی هوازی و تغییرات لاکتات در تالوکاران زن بود. به این منظور 10 نفر ووشوکار زن نخبه با میانگین سن 31 / 3 ± 9 / 19 سال، قد 7 / 3 ± 160 سانتیمتر، وزن 18 / 5 ± 68 / 54 کیلوگرم، توده چربی 37 / 3 ±3/13 درصد و شاخص توده بدن 64 / 1 ± 19 / 21 در پژوهش حاضر شرکت کردند. آنها به طور تصادفی و یک روز در میان، یکی از سه دستورالعمل گرم کردن شامل الف- گرم کردن تخصصی ووشوکاران (ویژه)؛ ب- 2 نوبت 4 تکراری اسکوات از پشت با 70 درصد 1RM (قدرتی) و ج- دو سرعت 36 متر  40( یارد) با مقاومت 0 ، 10 ، 20 و 30 درصد وزن بدن (سرعتی) را اجرا کردند. 5 دقیقه پس از انجام هر دستورالعمل، آزمون رست RAST اجرا شد. ضربان قلب (به مدت 10 ثانیه) و لاکتات خون( از طریق لاکتومتر) قبل و بلافاصله پس از گرم کردن و نیز قبل و بلافاصله پس از آزمون رست اندازه گیری شد. به منظور ارزیابی تغییرات درونگروهی، تحلیل داده ها با روش آماری اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD انجام شد. نتایج نشان داد بین 4 زمان اندازهگیری لاکتات، پیش از گرم کردن تا پس از آزمون رست تفاوت معناداری وجود دارد (001 / 0 > P)؛ اما در مورد زمان های اندازه گیری شده، میزان لاکتات در سه دستورالعمل تفاوت معناداری نداشت ( 05 / 0 < P). بین توان کمینه در دستورالعمل ویژه و قدرتی (002 / 0 = P )، همچنین بین شاخص خستگی در دستورالعمل قدرتی و سرعتی، تفاوت معنادار وجود داشت که این تفاوت در هر دو مورد، به سود دستورالعمل قدرتی بود ( 024 / 0 = P)؛ اما بین سه شیوه گرم کردن در توان بی هوازی بیشینه و میانگین توان بی هوازی، تفاوت معناداری مشاهده نشد (05 / 0 > P ). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، اگرچه نوع تمرین اندازه اثر PAP را تعیین میکند ولی با توجه به سیستم غالب گلیکولیتیک در تالوکاران، نیرومندسازی پس فعالی تاثیر معناداری نداشت و به نظر میرسد ورزشکاران سرعتی و یا توانی- انفجاری به میزان بیشتری از فواید این روش بهره مند شوند.