تاثیر چهار هفته تمرین هوازی و بی تمرینی متعاقب آن بر توجه ممتد و عامل رشد عصبی مشتق از مغز دانشجویان دختر کم تحرک

مطالعات نشان میدهند فعالیت ورزشی تاثیر مثبتی بر برخی از جنبه های شناخت دارد. عامل رشد عصبی مشتق شده از مغز  BDNF  ازجمله شاخصهای موثر در بیان عملکرد شناختی است که به تازگی در تحقیقات حوزه سلامت بررسی شده است. اطلاعات چندانی در مورد چگونگی تاثیر همزمان برنامه تمرینی ورزش و همچنین دوره های بی تمرینی بر توجه و BDNF موجود نیست؛ بنابراین پژوهش حاضر باهدف تعیین تاثیر تمرینات هوازی و بی تمرینی متعاقب آن بر BDNF و توجه ممتد در دختران کمتحرک انجام شد . دوازده دانشجوی دختر کم تحرک (با میانگین سنی 92 / 1 ± 90 / 23 )، به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. این افراد تمرینات خود را بر اساس پروتکل تمرین هوازی شروع کرده و به مدت 4 هفته ادامه دادند. در سه مرحله پیش آزمون، پایان 4 هفته تمرین و پس از 4 هفته بی تمرینی، آزمون پاسات و نمونه گیری خونی انجام شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. تمرین ورزشی منجر به افزایش معنادار در توجه ممتد شد ( 05 / 0 > P). سطح BDNF سرم در اثر تمرین به طور معنی دارکاهش یافت( 05 / 0 > P ) که پس از 4 هفته بی تمرینی، سطوح هر دو متغیر به مقادیر اولیه خود بازگشتند . بااین حال، همبستگی بین تغییرات آزمون توجه ممتد و بیان BDNF معنی دار نبود ( 85 / 0 = P .) نتایج نشان داد فعالیت ورزشی می تواند منجر به بهبود توجه ممتد دختران کمتحرک شود که با سازگاری در سطوح BDNF سرمی همراه است؛ اگرچه این سازگاری ها در دوره بی تمرینی از بین میروند.