اثر مانسون بر توان رشد دوکفه ایAzumapecten ruschenbergerii (Tryon, 1869) با تاکید بر شاخص های کارایی رشد در خلیج چابهار (دریای عمان)، تجربه آزمایشگاهی

توان رشد به عنوان بخشی از انرژی جذب شده حاصل از جیره غذایی و معیاری است برای اندازه گیری کارایی رشد که در طی آن غذا به بافت بدن تبدیل می شود. کارایی رشد به دو صورت خالص و ناخالص بیان می شود. در این مطالعه، توان و کارایی رشد در دوکفه ای Azumapecten ruschenbergerii، در خلیج چابهار و در دو زمان قبل و بعد از مانسون تابستانه مورد بررسی آزمایشگاهی قرار گرفت. مانسون پدیده اقلیمی غالب در بخش شمالی اقیانوس هند است که در دو مقطع تابستان و زمستان رخ می دهد و مقطع تابستانه با بادهای شدیدتری همراه است. بر این اساس، بررسی بیلان انرژی دوکفه ای مذکور در بازه دمایی 19 تا 33 درجه سانتی گراد نشان داد که میانگین هر دو شاخص توان و کارایی رشد دوکفه ای در مقطع بعد از مانسون (مانسون تابستانه) افزایش معنی دار یافت (001/0>P). نتایج حاکی از شرایط بهتر و استرس کمتر در دوره بعد از مانسون برای صدف مذکور است.