بهینه سازی تخصیص بودجه مناطق شهری براساس شاخص‎های عدالت فضایی (مورد مطالعه: کلان‎شهر مشهد)

یکی از وظایف اصلی مدیران شهری، ایجاد عدالت در زمینه دسترسی عادلانه و برابر شهروندان به خدمات شهری است. با اجرای عینی مفهوم عدالت فضایی، ضمن بهره‎مندی مناسب شهروندان از خدمات، زمینه کاهش مسائل و مشکلات شهری فراهم می‎شود. عدالت فضایی، یکی از مفاهیم اصلی توسعه پایدار شهری، قلمداد می‎شود. این امر از طریق تصمیم‎گیری صحیح در مورد تخصیص بودجه شهری، قابل‎دستیابی است. شناسایی مناطق برخوردار و غیربرخوردار و تخصیص عادلانه و آگاهانه منابع مالی بین مناطق شهری، نیازمند به‎کارگیری تکنیکی است که بتواند معیارهای متفاوت و گه‎گاه متضاد را در تصمیم‎گیری، لحاظ کند. در این تحقیق با به‎کارگیری تکنیک پرامتی وی- سی اپتیمال تلاش شده تا در قالب مطالعه موردی، تخصیص منابع مالی کلان‎شهر مشهد در مناطق سیزده گانه با در نظر گرفتن معیارهای عدالت فضایی صورت پذیرد. نتایج این پژوهش، حاکی از آن هستند که شهر مشهد مقدس، از لحاظ شاخص‎های عدالت فضایی، در وضعیت مطلوبی قرار ندارد. منطقه ثامن، به عنوان برخوردارترین و منطقه سه، محروم‎ترین منطقه کلان‎شهر مشهد، شناسایی شده‎اند. توانایی بالای تکنیک پیشنهادی در تخصیص عادلانه بودجه با در نظر گرفتن شاخص‎های متعدد، در این پژوهش نشان داده شده است؛ لذا این تکنیک می‎تواند به عنوان ابزاری کارآمد در تصمیم‎گیری‎های شهری استفاده شود.