اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر مقبولیت اجتماعی و رفتار قلدری در نوجوانان مبتلا به اختلال استرس پس از آسیب

هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر مقبولیت اجتماعی و رفتار قلدری نوجوانان مبتلا به اختلال استرس پس از آسیب در میان نوجوانان بود.
پژوهش حاضر یک طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جمعیت مطالعه همه نوجوانان پسر آسیب دیده ی شهر خوی (ایران) در سال 1396 بود که تحت حمایت سازمان بهزیستی ایران بودند. 50 نوجوان پسر آسیب دیده از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در گروه آزمایش یا کنترل  قرار گرفتند (25=N). گروه آزمایشی تحت ده جلسه طرحواره درمانی هیجانی قرار گرفت درحالی که در گروه کنترل درمان انجام نگرفت. هر دو گروه پرسشنامه های پذیرش اجتماعی و رفتار قلدری را قبل و بعد از جلسات درمان تکمیل کردند. به منظور بررسی داده ها از آنالیز توصیفی و تحلیل کوواریانس با رعایت پیش فرض های آن استفاده شد.
تحلیل کواریانس داده ها نشان داد که بین میانگین نمرات گروه آزمایشی در نمرات پس آزمون پذیرش اجتماعی و رفتار قلدری با گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت (0/01=P). همچنین مداخله صورت گرفته باعث افزایش نمرات پذیرش اجتماعی و کاهش نمرات رفتار قلدری در گروه آزمایشی گردید (0/01=P).
به نظر می رسد طرحواره درمانی هیجانی مداخله مناسبی برای پرداختن به مقبولیت اجتماعی و رفتار قلدری در نوجوانان مبتلا به اختلال استرس پس از آسیب باشد.