بدون برابری، مبارزه برای آزادی به ظلم و ستم بدل شده ا

مسئله این است که چگونه ایده ها و ایدئولوژی ها در راستای آزادسازی مردم از بدبختی و سرکوبی در لوای آزادی به سرکوب مبدل شده اند. علت آن تقلیل برابری به یک مفهوم کمی بوده که دیرزمانی پیش نقطه عطفی در تاریخ جهان به شمار می رفت اما در نهایت به چنان نابرابری ناخوشایندی بدیل شد که ساختار اجتماعی جوامع غربی رو به اضمحلال گذاشته و نهضت های استبدادی و پوپولیستی رجحان یافته و هبوط ارزش هایمان دیگر نمی تواند نادیده گرفته شود. بحران نظم جهانی (نو) - لیبرال از حاشیه ها به مرکز بازگشته است. برای مدت های مدیدی تصورمان این بود که  که برابری مطلق یا کمی مدرن، مفهوم پیشین آریستوکراتیک برابری متناسب را لغو می کند. در حالی که در خاتمه این گونه برداشت از برابری نوعی نقطه کوری را در ادراک ما ایجاد کرد - مثال برجسته، توماس جفرسون است که شان همه افراد را در اعلامیه استقلال آمریکا تعریف کرده و در عمل از اینکه این ارزش با اقدامات برده داری خود مغایرت داشت  غافل بود. بنابراین، برابری متناسب را با قدمت ارسطو دوباره تطبیق می دهیم، اما از مفهوم اشرافی اش با تعادل آن با تناسب معکوس تجاوز می کنیم؛ بنابراین پیشنهاد می کنیم که عدالت به عنوان یک ترازوی مقیاس بین آزادی و برابری لحاظ شود.