ارایه راهنمای عملکردی پرستاران برای برنامه ریزی ترخیص بر خودکارآمدی بیماران دیابتی نوع دو

برنامه ریزی ترخیص سبب بهبود خودکارآمدی در بیماران دیابتی نوع دو  می شود ولی نحوه عملکرد پرستاران با شرایط موجود در بخش ها همواره چالش اصلی است. پژوهش حاضر بررسی تاثیر برنامه ریزی ترخیص بر خودکارآمدی بیماران دیابتی نوع دو است که در نهایت بتوان نحوه اجرای انرا به عنوان راهنمای عملکرد پرستاران ارایه داد. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی و نمونه های پژوهش 70 نفر از بیماران دیابت ملیتوس نوع دو بستری در بیمارستان واسعی سبزوار بودند. مشارکت کنندگان با روش نمونه گیری در دسترس در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. پس از تاسیس دفتر برنامه ریزی ترخیص توسط پژوهشگر، برنامه ریزی ترخیص طی دو مرحله، قبل  از ترخیص بیمار از بیمارستان پس از نیازسنجی آموزشی بر اساس مراحل فرایند پرستاری اجرا و سپس بعد از ترخیص به همراه ویزیت در منزل و پیگیری تلفنی به مدت 4 ماه ادامه یافت.  ابزار گردآوری اطلاعات چک لیست خودگزارش دهی و پرسشنامه خودکارآمدی در مدیریت دیابت نوع دو (DMSES) بود که توانایی بیماران دیابتی را در رعایت رژیم غذایی(8 گویه)، میزان فعالیت بدنی(4 گویه)، مصرف دارو(3 گویه) و اندازه گیری قندخون(4 گویه) می سنجید. آزمون های آماری نشان داد که  بین میانگین نمره خودکارآمدی قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون(0/000=P) تفاوت معنی داری وجود داشت که در گروه کنترل (0/62=P) در قبل و بعد از مداخله مشاهده نشد. همچنین تفاوت معنی داری در پارامتر فوق (0/000=P)، بین گروه آزمون و کنترل بعد از مداخله وجود داشت. لذا، برنامه طراحی شده  مراقبتی دارای اثر بخشی است. به مدیران پرستاری پیشنهاد می شود که با تاسیس دفتر برنامه ریزی ترخیص در بیمارستان برای بیماران دیابتی تداوم و کیفیت مراقبت را تضمین نمایند.