در گیر و دار فرم؛ بررسی و نقد کتاب روش پژوهش در تاریخ شناسی

حسن حضرتی در کتاب روش پژوهش در تاریخ شناسی بر قالبی از روش تحقیق در دانش تاریخ آکادمیک تاکید می کند که می توان آن را قاعده ای فراگیر و عام در روش شناسی علوم انسانی در دانشگاه ایرانی خواند. قاعده ای که بر مبنای رویکرد پوزیتیویستی بنا شده اما در این میان چنان در فرم گرایی درافتاده که هرگونه نوآوری و خلاقیت در پژوهش را منکوب می کند. به گونه ای که می توان تک صدایی حاکم بر پژوهش های تاریخی در دانشگاه ایرانی را متاثر از این فرم گرایی هژمونیک دانست. در نوشتار پیش رو سعی شده تا حدی سویه های پیدا و پنهان این روش شناسی و روش تحقیق برآمده از آن واکاوی شود. همچنین نگارنده کوشیده مبانی این رویکرد را از متن استخراج، تبیین و به قدر توان نقد کند.