ارزیابی قابلیت های ژئوتوریستی تالاب های پل دختر بر اساس مدل پریرا و رینارد

تالاب ها ازجمله مناظر زیبایی هستند که اگر در جهت توسعه گردشگری به نحوی مناسب برنامه ریزی و مدیریت شوند؛ می توانند خالق یا محرک یک فرآیند توسعه برای حصول به پایداری توسعه در اجتماعات محلی و اکوسیستم تالابی گردند. ژئوتوریسم یا گردشگری زمین شناختی در سال های اخیر به عنوان معادلی برای گردشگری محیط زیستی به کار می رود. گردشگری محیط زیستی یک بازار گردشگری است که مبتنی بر منابع طبیعی می باشد. با توجه به اینکه منطقه شکار و صید ممنوع تالاب های 11 گانه پل دختر دارای پتانسیل بالایی در زمینه گردشگری است، ایجاد زیرساخت های موردنیاز آن و معرفی آن به عنوان قطب جاذب ژئوتوریستی در استان لرستان و غرب کشور با توجه به توان بالای این تالاب ها، جهت گسترش امر گردشگری و کمک به رشد و توسعه اقتصادی، افزایش درآمد و بالا بردن سطح اشتغال در جوامع محلی منطقه، امری ضروری است. برای تعیین سایت های ژئوتوریستی لازم است که شناسایی و ارزیابی از سایت های مستعد صورت بگیرد، لذا در این پژوهش که در تابستان 1397 صورت گرفت از دو الگو کیفی رینارد (ارزش های علمی، افزوده و ترکیبی) و الگوی کمی پریرا (قابلیت ها و ارزش های علمی، مکمل، محافظت و کاربردی) جهت ارزیابی پتانسیل توریستی ژئوپارک تالاب های پل دختر استفاده گردید. بر اساس نتایج الگوی کمی پریرا، شاخص های عیار ژئومورفولوژیکی تالاب ها (49/4 امتیاز)، قابلیت دید (65/2)، ارزش محافظت (15/2) و ارزش کاربردی (05/4) به ترتیب حدود 6/81، 8/58، 6/71 و 8/57 درصد سطح الگوی استاندارد را کسب کرده اند. بر اساس الگوی کیفی رینارد، از زیر شاخص های ارزش علمی، سطح پایداری با 506/0 امتیاز و جغرافیای دیرینه با 1 امتیاز به ترتیب با سطح کیفی خوب و عالی و از زیر شاخص های ارزش افزوده، زیر شاخص اکولوژیکی (خوب)، فرهنگی (خوب)، زیبایی (خوب) و اقتصادی (ضعیف) ارزیابی شدند. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که منطقه شکار و صید ممنوع تالاب های پل دختر نیازمند تقویت وضعیت حفاظتی، تغییر نگرش مدیریت جزیره ای فعلی و روی آوردن به مدیریت زیست بومی و ایجاد زیرساخت های تسهیلات گردشگری می باشد