مقایسه تاثیر تداخل زمینه ای فزاینده و کاهنده با تغییر پارامتربر یادگیری تکلیف زمانبندی پیش بین انطباقی

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تداخل زمینه ای فزاینده و کاهنده با تغییر پارامتر بر یادگیری تکلیف زمان بندی پیش بین انطباقی بود. روش تحقیق: جامعه آماری آن کلیه دانشجویان پسر 23 تا 25 ساله دانشگاه شهید بهشتی بودند که از میان آن ها 40 نفر به عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی های این تحقیق با تکلیف مورد نظر آشنایی نداشتند. در این تحقیق سطوح مختلف تداخل زمینه ای (مسدود، تصادفی، فزاینده و کاهنده) تحت شرایط برنامه حرکتی یکسان اما پارامترهای متفاوت مورد مقایسه قرار گرفتند. بنابراین این تحقیق شامل 4 گروه آزمایشی بود که در هر گروه 10 نفر به طور کاملا تصادفی قرار گرفت. تکلیف مورد نظر زمانبندی پیش بین انطباقی بود که با سرعت های مختلف (تغییر پارامتر) ارائه می شد. داده های تحقیق در 7 مرحله شامل پیش آزمون، 4 مرحله اکتساب، یادداری و انتقال جمع آوری شد. در هر مرحله خطای مطلق افراد اندازه گیری شد. از آزمون تحلیل واریانس یک سویه و اندازه گیری های مکرر برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. در مرحله اکتساب بین خطای مطلق گروه مسدود و سایر گروه ها اختلاف معنی داری وجود داشت (P0.05). نتایج از فرضیه مگیل و هال (1990) حمایت کرد. آن ها معتقد بودند اثر تداخل زمینه ای را نمی توان در تعدیل پارامترهای یک برنامه حرکتی مشاهده کرد.