بررسی صفات کمی و کیفی گندم نان با استفاده از کاربرد سایکوسل، کود زیستی و سولفات روی در شرایط زراعت دیم

به منظور بررسی صفات کمی و کیفی دانه گندم، این پژوهش به صورت دو آزمایش فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو منطقه ایلام و بوشهر در سال زراعی 93-1392 اجرا گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل کاربرد دوسطح سایکوسل (صفر و 2/5 گرم درلیتر)، سولفات روی در 3 سطح (0، 25 و 50 کیلوگرم در هکتار) و نیتروکسین در 2سطح (تلقیح و عدم تلقیح بذر) بودند. نتایج نشان داد که کاربرد سایکوسل در هردو منطقه اثر معنی داری بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه در سطح احتمال یک درصد داشت. محلول پاشی سایکوسل در مقایسه با شاهد سبب افزایش تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله، عملکرد دانه به ترتیب به میزان 6/14، 1/19، 5/28 درصد شد. بیشترین میزان پروتئین دانه (8/13درصد)، گلوتن(1/36درصد)، گلیادین(6/35درصد) و گلوتنین (8/31درصد) از تیمارمحلول پاشی 5/2گرم درلیتر سایکوسل، کاربرد50 کیلوگرم درهکتارسولفات روی وتلقیح بذر با نیتروکسین بدست آمد. بالاترین عملکرد دانه (1710 کیلوگرم درهکتار)، میزان اسیدهای آمینه لیزین، متیونین و ترئونین به ترتیب به میزان 510، 545 و 772 میلی گرم در100 گرم پروتئین از برهمکنش تیمارهای محلول پاشی سایکوسل در غلظت 2/5 گرم در لیتر، 50 کیلوگرم در هکتارسولفات روی و تلقیح بذر با نیتروکسین حاصل شد. به طور کلی می توان دریافت که در شرایط دیم، کاربرد سایکوسل درغلظت 2/5 گرم درلیتر، 50 کیلوگرم درهکتار سولفات روی به صورت آمیخته با خاک و تیمار بذر با مصرف 5/1لیتر در هکتار نیتروکسین، در بهبود و افزایش عملکرد دانه گندم می تواند موثر واقع شود.