اثرات تلقیح مصنوعی و جفت گیری طبیعی بر عملکرد کلنی های زنبور عسل ایرانی (Apis mellifera M.)

تلقیح مصنوعی یک ابزار مهمی است که کنترل کامل جفت گیری زنبور عسل برای اهداف تحقیقاتی و اصلاح نژادی را فراهم می سازد. در این تحقیق اثرات جفت گیری طبیعی و تلقیح مصنوعی بر عملکرد کلنی های زنبور عسل ایرانی (Apis mellifera M) مورد بررسی قرار گرفت. برای انجام آزمایش 10 کندو برای جفت گیری طبیعی و 10 کندو برای تلقیح مصنوعی درنظر گرفته شد. صفات مورد بررسی در این آزمایش شامل اندازه گیری جمعیت بالغ زنبورها، زنده مانی نوزادان، رفتار بهداشتی و جمع آوری گرده بودند. مقایسات داده ها بر مبنای آزمون T انجام گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که میزان جمعیت در گروه تلقیح مصنوعی در مقایسه با گروه جفت گیری طبیعی به طور معنی داری در فصول بهار و پاییز بیش تر بود (0/05>P). صفت رفتار بهداشتی در کلنی های تلقیح شده به صورت مصنوعی در فصل پاییز به طور معنی داری بهتر از گروه جفت گیری طبیعی بود (0/05>P). اختلاف آماری معنی داری در صفت زنده مانی نوزادان در دو فصل بین دو گروه تلقیح مصنوعی و جفت گیری طبیعی مشاهده نگردید. در فصل پاییز جمع آوری گرده گل در کلنی های تلقیح مصنوعی به طور معنی داری بیش تر از کلنی های جفت خورده طبیعی بود (0/05>P). به طور کلی نتایج نشان داد که عملکرد گروه تلقیح مصنوعی در مقایسه با گروه جفت گیری طبیعی بهتر بود.