مطالعات زمین شناسی مجموعه افیولیت اللهیارلو، شمال غرب ایران

سنگ های اصلی این مجموعه از توالی گابرو و سنگ هایی نفوذی الترابازیکی و پریدوتیتی تشکیل شده اند و هم چنین شامل پلاژیوگرانیت ها بوده و از بازالت های بالشی بزرگی که بصورت بین لایه ای با سنگ های رسوبی پلاژیک همراه با چرت های رادیولردار تشکیل شده اند. داده های عناصر ناسازگار بهنجار شده نسبت به گوشته اولیه و کندریت نشان می دهند که افیولیت اللهیارلو از بازالت هایی با منشا گوشته ای حاصل آمده است. براساس داده های عناصر نادر خاکی (REE)، تمام سنگ های افیولیت اللهیارلو، سنگ های همزاد و حاصل تفریق ماگمایی با منشا بازالت های پشته های میان اقیانوسی از نوع آرایه گوشته ای مورب غنی شده (E-MORB) هستند. سنگ های گابرو، بازالت، پلاژیوگرانیت و متاگابرو همگی خصوصیات کالک آلکالن از خود نشان می دهند. سنگ های افیولیتی اولترامافیک و بازالت های  بالشی به ترتیب در طول پالئوزوئیک پسین تا تریاس پسین تشکیل شده اند. بازسازی صفحات تکتونیکی نشان می دهد که سنگ های این مجموعه تقریبا همزمان با افیولیت های نواحی مشهد و رشت تشکیل شده اند و سن تبلور آن ها حدودا 380 میلیون سال است. مجموعه سنگ های افیولیت اللهیارلو نشان دهنده موقعیت شمالی پوسته اقیانوسی پالئوتتیس بوده و پوسته پالتوتتیس در این زمین درز افیولیتی از پالئوزوئیک فوقانی تا تریاس پسین حفظ شده است. این مجموعه هم چنین شامل کربنات های پلاژیک و بازالت ها به عنوان لایه های میانی یا قطعات بیگانه هستند. نتایج مطالعات چینه شناسی، شواهد بیواستراتیگرافی مربوط به دوران پالئوزوئیک را نشان می دهد. شواهد بدست آمده حاکی از آن است که اگرچه ریفت اولیه و متبلور شدن پوسته اقیانوسی افیولیت اللهیارلو در کربونیفر آغاز شده، اما فعالیت های آتشفشانی همچنان تا تریاس پسین ادامه داشته است.